کاریکلماتورهای امروز که قلمی شدند بی‌تاب انتشار بودند.

• سنگی که به دریا انداختم غرق شد.

• غم را دیدم و خودم را به کوچه علی چپ زدم.

• گوسفندها هر روز خورشت سبزی دارند.

• گل ختمی در مراسم خاک‌سپاری دانه‌هایش شرکت کرد.

• برای مراسم بازگشایی قلبم اتاق عمل را چراغانی کردند.

• لباسی که از دروغ بافتند با هیچ قسمی شسته نشد.

• طبیعت همیشه رنگ فصل، لباس می‌پوشد.

• دلم از بس که جوشید، سوخت.

• زمستان برای اینکه لخت نباشد لباس عروس پوشید.

• زمان با گذشتنش لحظه‌ها را اعدام می‌کند.

• ‌خواستم کفشدوزک بگیرم که خودش را به موش‌مردگی زد.

• حرف ساعت یکی است، همیشه ساعت گرد بچرخ.

• زندگی مسالمت‌آمیز را از ساعت و عقربه‌هایش آموختم، در عین رقابت، رفاقت دارند.

• اگر استواری عقربه‌های ساعت را من هم داشتم تا الآن به همه جا رسیده بودم.

• انگور هم شیره‌ای شد.

• هر روز در حمام، قطره‌های آب بغلم می‌کنند.

• عینکم کنار آتش دودی شد.

• سیبی که با سیلی صورتش را سرخ نگه می‌داشت، با دیدن چاقو زرد شد.

• در ارکستر شکمم، روده‌ام فالش می‌خواند.

• خورشید روشنایی زمین را در شب به ماه می‌سپارد.

• بعد از چند روز که گربه رفت باشگاه بدن‌سازی، خودش را پلنگ می‌دید.

• خروسِ محل بی‌محل می‌خواند.

• وقتی به قطب شمال فکر می‌کنم مغزم منجمد می‌شود.

• برای سفر به دنیای دیگر یک دست لباس کافی است.

• از بس دلم بی‌تاب بود، رفت شهربازی تاب بخورد.