اریک امانوئل اشمیت در فرازی از کتاب «نمایش‌نامه‌ی مهمان‌سرای دو دنیا» می‌گوید:

بی‌اشتهایی چه بسا بدترین دردهاست، وقتی سیر به دنیا میاین.

قبل از این که فریاد بزن ین دهنتون رو پر خوراکی می‌کنن،

 پیش از این که درخواست کنین بوسه می‌گیرین،

 قبل از این که پول در آرین خرج می‌کنین،

 اینا آدم رو خیلی اهل مبارزه بار نمیاره.

برای ما بی‌اقبال‌ها، چیزی که زندگی رو اشتهاآور می کنه اینه که پر از چیزهاییه که ما نداریم.زندگی برای این زیباست که بالاتر از حد امکانات ماست…!