فکر میکنم که همه ما شعر«کتاب» را از کتاب دوم دبستان به یاد داریم:
کتاب
من یار مهربانم
دانا و خوش بیانم
گویم سخن فراوان
با آنکه بی زبانم
پندت دهم فراوان
من یار پند دانم
من دوستی هنرمند
با سود و بی زیانم
عباس یمینی شریف شاعر این شعر ماندگار است که در این شعر به شکل زیبایی رابطه دوستی ما با کتاب را بیان کرده است.
همان طور که میدانید افرادی که در تعامل با ما هستند، تاثیر زیادی بر روی روش زندگی و نحوه تفکر ما دارند.(+)
در این راستا کتابهایی که میخوانیم نیز تاثیر بسیار عمیقی در زندگی ما دارند.
هر کتابی که نوشته میشود حاصل سالها مطالعه و تحقیق و تجربه نویسنده اش است، تجربه های زیسته ای که برای هر کسی منحصر به فرد است.
شنیده بودم برای زندگی دو عمر لازم است: عمری برای تجربه کردن و دیگری برای به کار بستن تجربه ها.
همه ما می دانیم که این امکان برای ما مقدور نیست که از دو عمر بهره مند شویم، پس راه حل چیست؟
استفاده از کتابها و دوستی و معاشرت با نویسندگان آنها باعث میشود که تا حد زیادی این خواسته بشر اجابت شود.
به لطف اینترنت و دسترسی سریعتر به نوشته ها و محتواهای نویسندگان در سرتاسر جهان، این مرز تا حد بسیار زیادی کمرنگ شده است.
یکی از بهترین راه ها برای تعامل با نویسندگان وبلاگنویسی است.
وبلاگنویسی این امکان را فراهم کرده هر کس برای خود رسانه ای داشته باشد که در آن از تجربیات خود با دیگران بنویسد و اثر مفیدی از خود به جای بگذارد و در ادامه نیز دوستی های عمیقی شکل بگیرد.
شاد زی و دیر پای.