این روزها مشق می‌نویسم.
به اندازه تمام مشق‌هایی که در کودکی ننوشته ام،
و یا مشق‌هایی که تند تند در زنگ‌های تفریح می‌نوشتم تا بعد از مدرسه به بازی در کوچه برسم.
گاهی که دست بدهد دل می‌دهم به خواندن و رونویسی کردن.
این بار اما با طمأنینه و دلی خوش.
دوست دارم بلند بخوانم و بنویسم،
انگار شاهرخ مسکوب برایم املا می‌گوید و من می‌نویسم.
شاید هم یک یادداشت نویس در اینستاگرام، فرقی نمی‌کند.
به سفارش بزرگان نویسنده، نوشتن از روی آثار فاخر، تمرین بسیار خوبی برای یادگیری نوشتن است.
به نظرم با رونویسی؛ ترکیب‌بندی جملات، نحوه بکارگیری واژگان، درک لحن نوشته، افزایش دایره لغات فعال و… را فرامی‌گیریم.
اکنون من با شوق بیشتری مشق‌هایم را می‌نویسم.
روتتتترکیترررروتت
روکیتررروت