نقش بحران ها در زندگی ما چیست؟ چه واکنشی در برابر آن باید داشته باشیم؟
بحران‌ها همیشه بوده اند، هستند و خواهند بود. این واکنش ما نسبت به آن‌ها است که باعث می‌شود حالمان خوب یا بد باشد. تحت تأثیر آن قرار بگیریم یا آن را به کنترل در آوریم. ناله کنیم و غر بزنیم یا از آن یاد بگیریم و در شرایط مشابه بهتر عمل کنیم.
به نظر من، ما در بحران‌ها یادمی گیریم، رشد می‌کنیم و بر تجربیاتمان افزوده می‌شود.
اگر دست روی دست بگذاریم و انتظار گشایشی داشته باشیم، بعید می‌دانم جز سکه کردن دکان رمالان و فالگیران نتیجه دیگری عاید شود.
در مسیر رشد و پیشرفت اولین گام، حرکت کردن و اقدام کردن است. به قول محمود معظمی:«من نمی گویم نترس،بترس و اقدام کن.»
کسی که می‌خواهد دونده باشد باید بدود، کسی که می‌خواهد نویسنده شود، باید نوشتن اولویت اول زندگی‌اش شود و کسی که می‌خواهد نوازنده چیره‌دست پیانو شود باید هر روز ساعت‌ها تمرین کند.
وقتی که شروع به حرکت می‌کنیم، در طی مسیر به موانع و مشکلاتی بر می‌خوریم که باید برایشان چاره‌اندیشی کرد اما این نباید باعث شود که پیش از حرکتمان دچار یاس و استیصال شویم.
تفکر سنتی که در میان عامه مردم وجود دارد و باعث می‌شود که همان گام اول را برندارند، این است که به دنبال دستی از بیرون می‌گردند که به نجاتشان بیاید،می‌گویند سرمایه کافی ندارم، دانش،مهارت و تخصص ندارم و همه این‌ها را بهانه می‌کنند که در جا بزنند و هیچ کاری هم نکنند.
نه تنها برای رشد خود برنامه‌ریزی نمی‌کنند بلکه صرفاً دست به دامان این و آن، دولت و …می‌شوند.
با منابع موجودمان شروع کنیم.
این مطلب را از رضا غیابی یاد گرفتم. رضا غیابی در سخنرانی کوتاهی که در تداکس کن (فرانسه) انجام داده بود به نکته‌ای اشاره کرد که به نظرم در شرایط بحرانی بسیار کمک‌کننده خواهد بود.
بسیاری از افراد در طی سال هدف‌هایی برای خود در نظر می‌گیرند و تلاش می‌کنند که برای تحقق آن هدف‌ها امکانات و منابعی را فراهم کنند. اما سؤال اینجاست که اگر این امکانات فراهم نشود چه باید کرد؟
در این زمان است که نوآوری به کمک ما می‌آید و با استفاده از منابعی که در حال حاضر در اختیارداریم می‌توانیم شروع کنیم.
رضا غیابی توصیه می‌کند اگر احساس کردید که محدود هستید،
اگر احساس کردید دستانتان بسته هستند تصور کنید،همیشه سه نوع امکانات در اختیاردارید:
با اینکه چه کسی هستید شروع کنید، علاقه‌هایتان، سلیقه‌هایتان، توانایی‌هایتان را بشناسید و بر روی رشد آن‌ها متمرکز شوید.
سپس با چیزهایی که می‌دانید و بلد هستید شروع کنید. تحصیلاتتان،حرفه‌تان، تخصصتان و از همه مهم‌تر با اینکه چه کسانی را می‌شناسید شروع کنید.
مجموع سه موردی که ذکر شد باعث می‌شود که شرایط برد_بردی برای افراد فراهم شود.
پس در زمانی که دستان مان بسته است،هدف می‌تواند این باشد که روی
آنچه داریم تمرکز کنیم و فقط شروع کنیم.
سخنرانی رضا غیابی را اینجا می‌توانید ببینید.