به نظر من تلویزیون جدا باعث افزایش سطح سواد آدم می‌شود. مثلاً خود من هر بار که در خانه تلویزیون روشن می‌شود، به اتاق می‌روم و در را می‌بندم و یک کتاب حسابی می‌خوانم.

«گروچو مارکس»

ما در خانه تلویزیون نداریم.

بیش از سه سال است که ما تلویزیون خانه خودمان را خاموش کرده‌ایم و یک سالی هست که آن را اهدا کرده‌ایم.

از اخبار و مسایل روز هم اگر قرار باشد به ما خبری برسد، می‌رسد.

اگر خبری در زندگی ما اهمیت داشته باشد از آن مطلع خواهیم شد.

خدا را شکر افرادی که شیفته اخبار هستند به وفور در اطرافمان هستند.

دوستان و اقوام که به خانه ما می‌آیند برایشان سؤال است که ما بدون تلویزیون چگونه زندگی می‌کنیم و دست آخر با بازی‌های فکری و دسته‌جمعی که انجام می‌دهیم خاطره فراموش‌نشدنی را در کنار هم رقم می‌زنیم.

این مطلب را کسی می‌نویسد که تا همین چند سال پیش وقتی از سر کار به خانه برمی‌گشتم، روشن کردن تلویزیون جز اولین کارهایی بود که انجام می‌دادم. پایه‌ی ثابت دیدن اخبار در ساعت‌های مختلف و سریال‌های تلویزیونی از شبکه‌های مختلف بودم.

در طول روز هم خبر را از وب‌سایت‌های مختلف دنبال می‌کردم.

اما سؤال اینجاست که چه فایده‌ای برای من داشته است؟

از این وقت باارزشی که ذخیره می‌شود در جهت رشد و توسعه فردی‌ام بهره می‌برم.

کارهایی که جایگزین دیدن تلویزیون کرده‌ام:

ورزش می‌کنم.

کتاب می‌خوانم.

می‌نویسم.

در کار خانه به همسرم کمک می‌کنم.

آشپزی می‌کنم.

خریدهای خانه را انجام می دهم.

پادکست گوش می دهم و البته مدتی خودم تولید می‌کردم.

زبان انگلیسی می‌خوانم.

فیلم‌های مورد علاقه‌ام را می‌بینم.

تولید محتوا می‌کنم.

 آموزش‌هایم را پیگیری می‌کنم.

در حالت کلی با این کار احساس رضایت بیشتری از زندگی دارم و از تمام مضراتی که تلویزیون برای روح و جسمم دارد دور شده‌ام.

این مطلب را با جمله‌ای از لی‌لی تاملین هنرمند آمریکایی به پایان می‌برم:

«اگر شما روزی چهار ساعت کتاب بخوانید یک روشنفکر محسوب می‌شوید اما اگر روزی چهار ساعت تلویزیون ببینید یک ابله بیکار.»