روازنه‌نویسی یکی از عادت‌هایی است که چندین سال است که در حال پیگیری آن هستم.

فواید بسیاری برایم داشته است:

آرامش بیشتر در زندگی

تصمیم گیری بهتر در چالش‌ها

داشتن سرگرمی همیشگی

یادگیری مداوم و همیشگی

کتاب خوان‌تر شدن و…

همه این ها را گفتم که به این نکته برسم، نوشتن برایم به خوبی کار کرده است.حالم با نوشتن خوب است.

اما برخی مواقع شرایط به نحوی رقم می خورد که نمی توانستم مطابق برنامه‌ام بنویسم.

تا این که به روش جدیدی رسیدم.

لحظه نگاری

یک فایل وُرد بر روی دسکتاپم باز کرده و عنوان آن را لحظه نگاری گذاشته ام.

هر لحظه که خواستم چیزی در آن بنویسم، در بالای صفحه  تاریخ و ساعت می نویسم و  تایپ کردن را شروع می کنم.

هر آن چیزی که در لحظه ذهنم را درگیر کرده و کمیتش را لنگ می کند، می نویسم.

اینگونه نوشتن به من این امکان را می دهد که بعدها وقتی به آن مراجعه می کنم، بدانم که در چه زمانی و در چه حالی متن مورد نظر را نوشته ام.

نکات مثبت این نوع نوشتن برای من این است،

اول: چیزی را در ذهنم نگه نمی دارم که باعث شود از کار اصلی که درحال انجام آن هستم، دور شوم.گفت‌و‌گوهای درونی که در حین انجام کارهای دیگر به وجود می‌آید را کنترل کرده و به آن‌‌ها جهت می‌دهم.

دوم:مقید به درست نویسی و زیبا نویسی نیستم و هر چه که بخواهم در این فایل می‌نویسم.به معنای واقعی برون ریزی ذهنی انجام می‌دهم.

سوم: هر موقع که کاری پیش آمد از این که نوشته ام ناتمام مانده است، حالم بد نمی شود.

این نکته از آن جهت به من کمک می کند که در بسیاری مواقع نمی توانم عوامل حواس پرتی را دور کنم، نیاز است که تماس تلفنی را پاسخگو باشم، یا افرادی برای پیگیری کارشان به اتاقم مراجعه می کنند. در این شرایط حس بد نا تمام ماندن نوشته‌ام به سراغم نمی‌آید.

چون در حال نوشتن لحظه ای هستم.

چهار: این نوع نوشتن باعث می شود که گاهی دو سه هزار کلمه در روز کیبوردنوازی کنم.

پنج: فکر می‌کنم شما هم با من موافق باشید که ایده‌ها فرارند و اگر ثبت و ضبط نشوند، در بسیاری مواقع به فنا می‌روند.

درست مثل ایده نوشتن این موضوع که در یک لحظه‌نگاری ثبت شد.

شاد زی و دیر پای.